Σαν σήμερα πριν 123 χρόνια... γεννήθηκε ο Antonio Gramsci

Μιας και μας απαγόρευσαν αναρτήσεις από το “Sibilla”οι αμερικανοσιωνιστές... Περιστασιακή ανάρτηση από το απαγορευμένο στο “δημοκρατικό” facebook, το ιστολογοφόρο “Sibilla"

Του Νεοκλή Θεοδωρόπουλου

Antonio Gramsci (22 Γενάρη 1891 – 27 Απρίλη 1937)
Μισώ τους αδιάφορους τους απαθείς... Να ζεις σημαίνει να είσαι Αντάρτης...
Σήμερα ο Αντόνιο Γράμσι "δικαιώνεται"... οι απαθείς, οι άχρωμοι, οι απολίτικοι, οι "ουδέτεροι τεχνοκράτες", οι πρόθυμοι υπάλληλοι τραπεζιτών καθοδηγούν την εξαθλίωση των λαών, της κοινωνίας...
Σήμερα, στην Ελλάδα του 2013, βρήκαν πρόθυμους νενέκους, υποτακτικούς σύγχρονους Εφιάλτες και Κεκρόπορτες...

Δυστυχώς… η διανόηση σε ύπνωση, η παραδοσιακή αριστερά διασπασμένη χωρίς προσανατολισμό ενωτικής πάλης και αντίστασης, αδιαμόρφωτο το αντιμνημονιακό μέτωπο των δημοκρατικών δυνάμεων της αντιπολίτευσης, με αγκυλώσεις από την παραδοσιακή αριστερά ώστε να δομηθεί ένα πραγματικό ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΜΕΤΩΠΟ (ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, Ανεξάρτητοι Έλληνες). Το ΠΑΣΟΚ της 3ης του Σεπτέμβρη του Ανδρέα Παπανδρέου τελείωσε από τους νεοφιελεύθερους που ξεπέρασαν ακόμη και τις πιο ισχνές σοσιαλδημοκρατικές αρχές. Ένα νέο ΚΟΔΗΣΟ στην υπηρεσία της νεοφιλελεύθερης πολιτικής και υπερασπιστής της παραδοσιακής δεξιάς. Η ΔΗΜΑΡ "κερδίζει" το ρόλο της νεοφιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας και ανταγωνίζεται το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου σε σκληρές αντιλαϊκές πολιτικές εξαθλίωσης του λαού.

Ο Λαός στη γωνία και χωρίς την "πρωτοπορία", αναγκαία για να οδηγήσει τις λαϊκές μάζες, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει για το ρόλο του κόμματος ο Αntoni Grammsci.

Κυριαρχούν οι νεοφιλελεύθεροι υπάλληλοι τραπεζιτών, βασιλόφρονες, δεξιοί και τέως σοσιαλδημοκράτες νεοφιλελεύθεροι αριβίστες, οι διαχρονικά "αναγκαίοι" σφουγγοκωλάριοι, κηπουροί, μαϊντανοί, διαφημιστές οδοντόκρεμων, χωρίς εκείνη τη Νεολαία, το Φοιτητικό Κίνημα που άλλαξε την ιστορική πορεία της Ελλάδας.

Ο Λαός έρμαιο ενός αυθορμητισμού «αγανάκτησης» χωρίς πυξίδα, όραμα, οργάνωση, προοπτική…

Σήμερα ο Αντόνιο Γκράμσι "δικαιώνεται"... «οι απαθείς, οι άχρωμοι, οι απολίτικοι, οι "ουδέτεροι τεχνοκράτες" καθοδηγούν την εξαθλίωση των λαών, της κοινωνίας...».

Έγραφε ο Γκράμσι:

«Η κοινωνία έχει καταντήσει ένας απέραντος στρατώνας και σέρνεται από την ανευθυνότητα στο χάος και το μαρασμό: όλες οι δραστηριότητες των πολιτών ελέγχονται, ξεψαχνίζονται συστηματοποιούνται (!) και καταστρέφονται από το επίσημο κράτος….

Μισώ τους αδιάφορους τους απαθείς... Να ζεις σημαίνει να είσαι Αντάρτης...».

"...Ωστόσο εγω θα επιμένω να λέω

την ελεφθερία ελεφθερία

το φόνο φόνο

την ενοχη ενοχη

μ' ένα πείσμα τρελου που σκαλίζει

στον τοίχο τ' όνομά-του με τα νύχια"

γράφει ο Λεύκιος Ζαφειρίου ("σχεδόν μηδίζοντες").

Και το νήμα, μέρες που ‘ρχονται, στον ήρωα ποιητή Δώρο Λοΐζου…

"Δεν χρειάζεται να μιλάμε πολύ εμείς…

Ποτέ δε χρειάστηκε…

Αρκεί να με κοιτάς…

Αρκεί να σε κοιτώ…

Μ’ αυτό το καθάριο βλέμμα που δανειστήκαμε για λίγο από τον ήλιο…"

Εμείς θα βρεθούμε στους μπαξέδες, δεν θα χαθούμε, δεν θα παραδοθούμε...

"Πάντως εμείς θα τους αντισταθούμε.

Όποιοι κι αν είναι. Όσο δυνατοί κι αν είναι"

Δώρος Λοίζου