sibilla: Προς τη δικτατορία της Ε.Ε. των τραπεζών & “ελεύθερων αγορών”…

Μιας και μας λογοκρίνει το “δημοκρατικό” facebook... ως ανατρεπτικό ιστολογοφόρο... περιστασιακή ανάρτηση από το απαγορευμένο “Sibilla"

Από το "PRESS-GR"

Σημειώνει ο Νίκος Κλειτσίκας
http://www.nikosklitsikas.gr/

Μετά το επιτυχές ελληνικό πείραμα, πήρε σειρά η Ιταλία.

Μια μια κοινοβουλευτικές δικτατορίες βασισμένες σε στέρεες βάσεις, σε μια σιδερένια πειθαρχία κι ενότητα ανάμεσα σε ακροδεξιά, κεντροδεξιά και κεντροαριστερά… εγκαθίσταται στις ευρωπαϊκές χώρες.

Είναι πλέον σαφές -στην Ελλάδα επισημοποιήθηκε από τους ίδιους τους κυβερνητικούς εταίρους, χωρίς ντροπή- ότι οι πολιτικές ηγεσίες που σχηματίζουν κυβερνήσεις στην Ε.Ε. είναι εργαλεία, πιόνια των τραπεζιτών.

Στην Ελλάδα δοκιμάστηκε η συνεργασία με την κυβερνητική συμμαχία Λάος, Πασοκ, Δημαρ και Νέα Δημοκρατία κι αποτελεί πλέον τη συνταγή του διεθνούς κερδοσκοπικού χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Στην Ιταλία έχουμε μια ανάλογη κυβέρνηση (ακροδεξιά Λίγκα του Βορρά, κεντροδεξιά και κεντροαριστερά με το Δημοκρατικό Κόμμα, το πάλαι ποτέ ισχυρότερο κομμουνιστικό κόμμα της δυτικής Ευρώπης). Με πρόσχημα τη «διάσωση» της χώρας, οι πολιτικοί ηγέτες Μπερλουσκόνι-Λέττα, ακολουθούν την ίδια πολιτική που χάραξε και εφεύρε ο Γ. Παπανδρέου με τον Α. Σαμαρά. Λιτότητα, λιτότητα, παραβιάσεις του Συντάγματος και ενίσχυση των τραπεζών. Και στην Ιταλία, όπως και στην Ελλάδα, οι πρόεδροι της Δημοκρατίας, που συμμετέχουν δραστήρια στην εξαθλίωση των λαών τους, έχουν βαθύ αριστερό παρελθόν, το οποίο απαρνήθηκαν: ο Κ. Παπούλιας από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου κι ο Τζιόρτζιο Ναπολιτάνο από το Κ.Κ.Ι. του Ενρίκο Μπερλίνγκουερ.

Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Ιταλία δεν έχουν εκλέξει βουλευτές, μιας και δεν μπόρεσαν να ξεπεράσουν την καλπονοθεία του εκλογικού νόμου με το όριο 5%, κομμουνιστές και σοσιαλιστές, οι οποίοι δεν ενσωματώθηκαν στο μεγάλο κεντροαριστερό σχήμα του Δημοκρατικού Κόμματος (αδελφό κόμμα του ΠΑΣΟΚ και μέλος της σοσιαλιστικής διεθνούς).

Χθες η κατάσταση στην ιταλική Βουλή ξεπέρασε κάθε ιστορικό προηγούμενο και μόνη αντιστοίχιση όσων συνέβησαν μπορεί κάποιος να συναντήσει την εποχή ανόδου του Μουσολίνι στην εξουσία.

Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία, που πριν τις εκλογές τα κόμματα που την συνθέτουν διακήρυτταν με απόλυτη σαφήνεια ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ κυβερνητικής συνεργασίας - όπως προεκλογικά και στην Ελλάδα ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο- προχώρησε σε αποφάσεις αντίστοιχες μ’ αυτές των ελληνικών κυβερνήσεων. Για να «διασωθούν» οι τράπεζες πρόσφερε εκατομμύρια που θα πληρώσει ο ιταλικός λαός. Όμως, το κίνημα των 5 αστέρων του κωμικού Μπέπε Γκρίλο, χάλασε την «φιέστα» με ακτιβιστική διαμαρτυρία εντός της Βουλής (συγκέντρωση κάτω από το προεδρείο, ανέμισμα ιταλικών σημαιών και πανό με σκληρές φράσεις: Ντροπή, Πουλημένοι, Διεφθαρμένοι).

Αποτέλεσμα; Έζησαν τις εποχές της φασιστικής δράσης του Μουσολίνι μέσα στην ιταλική Βουλή.

Ξυλοδαρμός των βουλευτών του Μπέπε Γκρίλο και μάλιστα των γυναικών βουλευτών από τους τραμπούκους βουλευτές κεντροαριστεράς και κεντροδεξιάς.

Η «Ενωμένη» Ευρώπη οδεύει με γρήγορους ρυθμούς σε μια Ευρωπαϊκή Δικτατορία, στην υπηρεσία των τραπεζών, αγνοώντας τους λαούς, τα έθνη και τις βασικές αρχές της δημοκρατίας.

Θα το πετύχουν οι υποταγμένοι στις τράπεζες πολιτικοί-υπάλληλοι και τα κόμματα των τραπεζών;