Του Στέλιου Γρηγορίου
Μετά το συλλαλητήριο τι; - Υπάρχει στρατηγική;
Με ραγδαίους
ρυθμούς εξελίσσεται η καταγραφή της
αδήριτης δυσαρμονίας της κυβέρνησης
προς το εκλογικό σώμα.
Με ακόμη
γοργότερους ρυθμούς ο πατριωτισμός των
Ελλήνων κατέστη ενεργός πολιτική
δυναμική και ανέλαβε την προστασία των
θεμελιωδών διατάξεων του Συντάγματος
και της εθνικής του αξιοπρέπειας.
Εν τούτοις, η
κυβέρνηση, αμετανόητη, με συμπεριφορά
απόλυτου ενεργουμένου, συνεχίζει
ακάθεκτη τις διαπραγματεύσεις που
υπολαμβάνουν ότι η ονομασία του γειτονικού
κράτους αφεύκτως θα περιλαμβάνει το
αδιαπραγμάτευτο, καθότι ιστορικό σύμβολο
εθνικής κυριαρχίας, όνομα «Μακεδονία»,
έστω και υπό την σλαβική εκδοχή του
ονόματος, εις την αρίστη των περιπτώσεων.
Εκ παραλλήλου,
καθίσταται σαφές ότι ο ήδη εμπεδωμένος,
ακόμη και συνταγματικά, αλυτρωτισμός
και η εμμονή στην φαντασιακή μακεδονική
ταυτότητα, είναι ικανά στοιχεία
πυροδοτήσεως γεωπολιτικών ανακατατάξεων
στον εγγύς μέλλοντα χρόνο, ενώ η
διαπραγμάτευση προδήλως θα αποβεί
ατελέσφορη και εις το επίπεδο τούτο,
εκτός εάν η ελληνική πλευρά υποχωρήσει
και θριαμβολογήσει, εν ου παικτοίς, για
την σλαβική παρωνυμία του ονόματος.
Εν όψει τούτων,
γεννάται το επιτακτικό ερώτημα τι μέλλει
γενέσθαι, εάν μετά την «δεδηλωμένη» των
ογκωδών συλλαλητηρίων, τα οποία
προδικάζουν και την απορριπτική έκβαση
ενός πιθανού δημοψηφίσματος, με μόνο
δυνατό ερώτημα εάν η Ελλάς προτίθεται
να προβεί εις την αναγνώριση της ονομασίας
του γειτονικού κρατιδίου, με την
συμπερίληψη του ονόματος της Μακεδονίας
εις αυτό, έστω και υπό σύνθετη και σλαβική
εκδοχή.
Οι κυβερνώντες
οφείλουν να κατανοήσουν, πέραν της
εξουσιαστικής τους αυταρέσκειας, με
την αναγκαία αναγωγή τους εις τις
θεωρητικές και πολιτικές τους αναφορές,
ότι το όριο των υποχωρήσεων ενός
ιστορικού λαού, όπως είναι ο ελληνικός,
άρχεται και εξικνείται εις την ιστορική
του ταυτότητα. Ακόμη και η οικονομική
εξαθλίωση, ακόμη και η πολιτική προδοσία
δεν είναι ικανά να αλλοτριώσουν την
ψυχή μας που είναι το όνομα μας.
Είναι βέβαιον
ότι η αποτυχία επιβολής της ιστορικής
πειρατείας θα έχει ως αποτέλεσμα ότι ο
εθνικισμός της άλλης πλευράς θα
παροξυνθεί, θα αποζητήσει διεθνή
προστασία, θα πυροδοτήσει μία αβέβαιη
σύγκρουση.
Δεν πρέπει να
αποκλεισθεί η κατάρρευση της οντότητος
αυτής και η επέκταση του Αλβανικού
εθνικισμού, υπό την εκδοχή του Κόσοβου.
Με βάση αυτά
τα δεδομένα πρέπει να σκεφθούμε τα
κάτωθι:
1) Η Ελλάδα
πρέπει να ασκήσει πολιτικής ήπιας
δύναμης (soft
power),
σε πολιτικό-στρατηγικό, οικονομικό και
πολιτιστικό επίπεδο, ώστε να γίνει
κατανοητό ότι αποτελεί παράγοντα
στρατηγικής ισορροπίας και σταθερότητας
της περιοχής των Βαλκανίων.
2) Ο χρόνος
εργάζεται μακροχρονίως υπέρ της
υποχώρησης των Σκοπίων ως προς το
εριζόμενο ζήτημα της ονομασίας.
Εν τούτοις, εν
όψει του άμεσου κινδύνου διασπάσεως
του κρατιδίου, το οποίο δεν είναι
γεωστρατηγικά συμφέρον για την Ελλάδα,
πρέπει να καλέσουμε τις ΗΠΑ και την ΕΕ
να ασκήσουν έναντι των Σκοπίων πολιτική
αποκαταστάσεως των πραγμάτων, ώστε να
μην θίγονται τα ελληνικά συμφέροντα
και να τις θέσουμε προ των ευθυνών τους
για την ελλιπή άσκηση διεθνούς
διαπραγματευτικής πιέσεως, η οποία
εκθέτει την περιοχή σε γεωστρατηγικό
κίνδυνο διεισδύσεως της ισλαμιστικής
Τουρκίας και ανεξέλεγκτων τζιχαντιστικών
στοιχείων.
3) Πρέπει να
ζητηθεί επίσημα και ρητά από τα Σκόπια
να υιοθετήσουν ΑΜΕΣΑ ένα επίσημο όνομα,
που δεν θα φέρει την λέξη Μακεδονία,
κατά το ιστορικό ανάλογο του 1973 της
εντάξεως στην ΕΕ ως Ηνωμένου Βασιλείου
αντί Μεγ. Βρετανίας, με βάση το δικαίωμα
αρνησικυρίας που άσκησε ο μέγας πατριώτης
Στρατηγός Ντε Γκώλ. Εάν δεν διαθέτουμε
πολιτικό εμβέλειας Ντε Γκωλ πρέπει να
αναδείξουμε τον Ελληνα Ντε Γκωλ.
4) Οφείλουν τα
Σκόπια να ενεργούν με τον αναγκαίο
σεβασμό προς την Ελλάδα και την ιστορία
της. Να κληθούν βάσει του άρθρου 6 και
7.2 της Μεταβατικής Συμφωνίας να προβούν
στις απαραίτητες διορθωτικές ενέργειες
για την παράνομη χρήση συμβόλων, που
συνιστούν μέρος της ελληνικής ιστορικής
και πολιτιστικής κληρονομιάς ή ιστορικών
βιβλίων, που παραποιούν την ιστορία της
Ανθρωπότητος και για τον αλυτρωτισμό
που παράγουν τα άρθρα του Συντάγματός
τους.
Σε περίπτωση
άρνησης να προσφύγουμε μονομερώς στο
Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την
καταδίκη των προσβολών αυτών και τον
ενδημικό αλυτρωτισμό τους (άρθρο 21 της
Μεταβατικής Συμφωνίας).
5) Οι ελληνικές
επενδύσεις στα Σκόπια να καταστούν
στρατηγικό εργαλείο συνεργασίας και
όχι απλής οικονομικής συνεργασίας και
κερδοσκοπίας. Το Ελληνικό κράτος οφείλει
να ελέγξει την οικονομική ροή προς τα
Σκόπια, με μέτρα φορολογικού ελέγχου,
ενισχύσεως της επενδυτικής συνεργασίας
και της αμοιβαίας δικαστικής συνδρομής.
Στα πλαίσια
αυτά να προταθεί η υπογραφή Διμερούς
Συνθήκης Επενδύσεων (Bilateral
Investment
Treaty)
για την αντιμετώπιση όλων αυτών των
ζητημάτων.
Εν κατακλείδι,
παρά την ενασχόληση της Ελληνικής
εξωτερικής πολιτικής με δύο και πιθανόν
τρία αντιθετικά μέτωπα, εν τούτοις,
οφείλουμε να ενεργούμε με μακροχρόνια
στρατηγική και όχι μετά από 23 έτη από
την υπογραφή της Μεταβατικής Συμφωνίας
του 1995 και 10 έτη από της συγκυριακής
αντιμετωπίσεως της εντάξεως των Σκοπίων
στο ΝΑΤΟ το 2008 στο Βουκουρέστι, να
επιχειρούμε σπασμωδικά και εις απόλυτη
αντιπαράθεση με την συνείδηση του
Ελληνικού λαού να αντιμετωπίσουμε ένα
μείζον ζήτημα, όταν η αντίδικος πλευρά
ενεργεί συστηματικά και με στρατηγικό
σχέδιο επί 25 συναπτά έτη.
Ας γίνουμε
επιτέλους προμηθείς και όχι ανυπόληπτοι
επιμηθείς της διεθνούς κοινότητος.
Σημ. (δική μας): Ο Στέλιος Γρηγορίου είναι έμπειρος νομικός με διεθνή εμπειρία, κοινωνική και πολιτική δράση.
